Rozmowy o wszystkim i o niczym

Anneeczka

Mi się nie udało rozprawić z tym programem. Obraziłam się na Photoshopy, Paint Shop Pro, Gimpy i inne tym podobne. Mam tego już dosyć. To nie na moje nerwy.

ania1604

Dasz radę. Mnie to wszystko też na początku wnerwiało.

Anneeczka

Ania, ja wogóle tego programu nie mam!!! Ściagałam przeszło godzinę i nic!!!

ania1604

Nie wiem jak Ci pomóc. Nie masz moze jakiegoś kolegi, który zna sie na takich rzeczach? Albo kogoś w rodzinie?

Anneeczka

NIE. I to mnie w tym najbardziej wkurza. Wcześniej moja mama miała takiego znajomego, ale wyjechał do Katowic.

ania1604

Popytaj. Zawsze ktoś się znajdzie co lubi takie rzeczy. Nie musi być żaden profesjonalista.

Anneeczka

Na razie najbardziej się skupię na pisaniu. Mam wiele bardzo fajnych pomysłów.

ania1604

Tego akurat nie musisz mi mówić. Czasem się zastanawiam czy to możliwe żeby mieć tyle pomysłów na raz co ty. Ja też kiedyś taka byłam. Robiłam 100 rzeczy w jednej chwili.

Anneeczka

Wiesz, te pomysły i natchnienie potem uciekają... i nie zawsze wracają...

ania1604

Wiem.

Anneeczka

Na przykład pomysł z pierwszą częścią książki już mi umknął. Już mi się nie podoba.

ania1604

Dlatego zanim do czegoś sie zabiore, to czekam. Pomysł albo się ulotni albostanie się moją fobią i nie spoczne puki nie osiągne celu. Szkoda, ze coraz częściej te pomysły się ulatniają.

Anneeczka

Ja z moim opowiadaniem o Kryminalnych miałam tak... dziwnie. Najpierw zaczęłam pisać, potem usunęłam bloga, ale strasznie mnie korciło, żeby je napisać. Najpierw było na kartkach, tylko dla siebie, a potem... postanowiłam opublikowac na forum. I chyba dobrze zrobiłam, bo jak na razie pomysł się nie ulatnia, a mam już przemyślane przynajmniej niektóre wątki już 30 odcinków dalej i już zaczynam się zastanawiać, co będzie potem.

ania1604

Ja pisze kiedy mnie weźmie ochota. Nic na siłe. Kiedyś ta chęć była bardziej intensywna, a teraz mam inne zajęcia i inne zainteresowania. To wszystko przemija. Jak cofne myslami tak z 5 lat i pomyśle jakim byłam dzieckiem i jakie głupie i szalone pomysły miałam. Z jednej strony, to piękne i żałuje, że coś się ze mną stało i nie jestam taka szalona i spontaniczna, a z drugiej fajnie jak Cię ludzie postrzegaja jako dojrzalszą i odpowiedzialną. Pomysłów coraz mniej na opowiadania, wypalam się i tyle. Wiem, że muszę coś w koncu zrobić tylko jeszcze nie wiem jak. Ale cieszę sie Aniu, ze masz swoje pomysły i opowiadania. Są naprawde ciekawe.

Anneeczka

Tak, ale nie wszyscy tak uważają... a ty mnie po prostu lubisz i dlatego tak mówisz...
Ja od kiedy pamiętam zawsze chciałam pisać. Na początku nie miałam sprecyzowanych pomysłow. Potem pojawiło się moje zainteresowanie architekturą. To mi dało duże pole do myślenia. Pierwszą wersję pierwszego rozdziału książki napisałam mając... 7 lat. Od tamtej pory ten pomysł kiełkował w mojej głowie. Gdy pojawił się PPR zajęłam się tylko nim i przestałam się interesować pisaniem. Potem to przeszło i znowu pomyślałam o książce. A potem był Dolmen, teraz Kryminalni... ogólnie całe moje życie o pisanie.